Historia fotografii

Troche historii fotografii…

1214 – 1294 – angielski mnich-filozof Roger Bacon opisuje działanie camera obscura, znaną już w starożytności i stosowaną do obserwacji słońca w X wieku przez arabskiego matematyka i astronoma Ibn al Hainhan Alhazena.

1450 – 1560 – liczne opisy camera obscura i laterna magica dokonane przez Leonarda da Vinci, Giovanniego Battiste della Porte i innych.

1550 – Girolamo Cardano zastępuje otwór camera obscura pojedynczą soczewką skupiającą.

1565 – Georg Fabritius opisuje odkryty przez siebie w kopalni bromek srebrowy.

1646 – Athanasius Kircher udoskonala latarna magica i opisuje je zastosowanie w dziele “Ars magna lucis et umbre” – 1671

1727 – Johan Henrich Sculze opisuje odkrytą przez siebie światłoczułość azotanu srebrowego.

1757 – Giacomo Battista Beccaria odkrywa światłoczułość chlorku srebrowego.

1777 – Carl Wilhelm Scheele stwierdza, że szczerniały na świetle chlorek srebrowy jest zredukowanym metalicznym srebrem nie rozpuszczalnym z wodzie, a nie naświetlonych chlorek srebrowy daje się rozpuszczać w wodzie.

1802 – Thomas Wedgwood i Humphry Davy wykonali pierwsze kopie na papierze nasyconym azotanem srebrowym. Wedgwood wpadł też na pomysł użycia camera obscura do “wykreślenia” obrazu na materiale światłoczułym.

1816 – Josef Nicéphore Niépce odkrył światłoczułość warstwy asfaltu naniesionego na płytkę cynkową.

1819 – John Frederick Wiliam Herschel odkrył zdolność tiosiarczanu sodowego do rozpuszczania chlorków serbrowych.

1826 – Nicéphore Niépce wykonuje z okna swej pracowni pierwsze (zachowane do dzisiaj) fotografie zwane przez siebie heliografami. Powstały one na płytce cynkowej pokrytej warstwą światłoczułego asfaltu. Czas naświetlania wynosił około 8 godzin.

1829 – Nicéphore Niépce i Louis Jacques Mandé Daguerre zawiązują spółkę w celu prowadzenia badań nad fotografią.

1835 – Louis Jacques Mandé Daguerre uzyskuje pierwsze dagerotypy – fotografie na srebrnych płytkach pokrytych jodkiem srebrowym i wywoływane w parach rtęci.

1839 – François Arago ogłasza wynalazek dagerotypii na posiedzeniu Akademii Francuskiej, ofiarowując go bezinteresownie światu.
– J. F. W. Herschel zaproponował nazwy: fotografia, negatyw, pozytyw.
– Hippolyte Bayard przeprowadzał pierwsze próby z papierem światłoczułym (papier nasycony chlorkiem srebrowym).
– William Henry Fox Talbot opisuje w listach do Herschela swe próby fotografowania na negatywach papierowych, z których odbijał obrazy pozytywowe. Metodę swą nazwał kalotypią. Była to pierwsza metoda negatywowo-pozytywowa.

1840 – John FrederickGoddard odkrył wpływ dodatku bromu na wzrost światłoczułości płytek dagerotypowych.
– Josef Petzval obliczył tzw. obiektyw portretowy o jasności 16 razy większej niż powszechnie stosowane wówczas obiektywy.
– pierwsze dagerotypy Księżyca wykonał John William Draper, a w rok później William Cranch Bond.
– pierwsze dagerotypy mikroskopowe wykonał Heinrich Robert Goeppert we Wrocławiu. Zdjęcia mikroskopowe wykonywał swą metodą już w 1836 roku H. W. F. Talbot.

1841 – William Henry Fox Talbot oficjalnie ogłasza do końca opracowany swój proces fotograficzny zwany kalotypią (talbotypią).
– Peter Wilhelm Friedrich Voigtländer, produkujący między innymi obiektyw portretowy, obliczony przez J. Petzvala, wyprodukował pierwszy całkowicie metalowy aparat fotograficzny do zdjęć dagerotypowych.

1842 – J. F. W. Herschel odkrywa możliwość stosowania niektórych światłoczułych związków żelaza dla celów fotograficznych, głównie do uzyskiwania kopii pozytywowych.

1847 – Niépce de Saint Victor zastosował szklane płyty powlekane światłoczułą warstwą albuminową nasyconą jodkiem potasowym i doczulonym (w ciemności) w roztworze azotanu srebrowego.
– dagerotypy spadającej gwiazdy (meteora) wykonał we Wrocławiu Hermann Krone.

1850 – Evrard Louis Désiré Blanquart jako pierwszy preparuje albuminowe papiery.
– pierwsze zdjęcia gwiazd wykonali astronomowie: syn Williama Crancha Bonda – George Philips, i John Adams Whipple. Były to zdjęcia gwiazd Kastor i Wega.

1851 – Frederick Scott Archer oraz Gustave Le Gray ogłaszają wynalezioną przez siebie mokrą metodę kolodionową, która była wielkim krokiem naprzód w stosunku do dagerotypii i talbotypii.

1852 – F. S. Archer, Henri Victor Regnault i Justus von Liebig odkrywają wywołujące właściwości pirogalolu.
– W. H. F. Talbot zaobserwował, że warstwa żelatyny nasycona w ciemności dwuchromianem potasowym zostaje zgarbowana pod wpływem światła , dzięki czemu w wodzie rozpuści się tylko w tych miejscach, na które nie padło światło, czyli w miejscach nie zgarbowanych. Zjawisko to było później wykorzystane w różnych technikach pozytywowych.

1853 – na polach bitew wojny krymskiej (1853-1856) pojawiają się pierwsi fotografowie, m. in. Roger Fenton. – John Benjamin Dancer zbudował pierwszy aparat do zdjęć stereoskopowych.

1855 – Clark Maxwell odkrył prawidła addytywnej metody fotografii barwnej.

1856 – Richard Hill Norris pokrył kolodionowe płyty ochronną warstwą gumy arabskiej.
– Gaspard Felix Tournachon, znany pod pseudonimem Nadar, wykonał pierwsze zdjęcia z kosza balonu; były to widoki ulic i placów Paryża.
– John Pouncy jako pierwszy otrzymuje obrazy fotograficzne metodą gumową.

1857 – David Woodward skonstruował “słoneczną kamerę”, rodzaj powiększalnika na światło słoneczne.
– Johan Müller, profesor uniwersytetu we Fryburgu, wykonał pierwsze zdjęcia widmowe. W latach 1860-1870 astronomiczne zdjęcia widmowe wykonywali Warren de la Rue i Henry Draper.

1859 – Robert Bunsen i Henry Enfield Roscoe użyli po raz pierwszy proszku błyskowego (magnezji) jako źródła światła przy fotografowaniu.
– podczas walk w Piemoncie sztab wojsk francuskich przygotował mapy górskiego terenu walk na podstawie zdjęć wykonanych z kosza balonu.

1860 – John Henry Dallmayer zakłada w Willesden (Anglia) wytwórnię instrumentów optycznych, która produkować będzie później wiele znanych obiektywów fotograficznych.
– Adolphe Fargier opracowuje pozytywowy proces pigmentowy.

1861 – podczas wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych powstaje przy sztabie wojsk generała Mc Clellana oddział służby fotograficzno-topograficznej, pracujący pod kierunkiem Aleksandra Gardnera.

1862 – C. Russel odkrył chemiczne wywoływanie w środowisku alkalicznym.
– pierwsze zdjęcia siatkówki oka ludzkiego zostały wykonane przez lekarza i fizjologa amerykańskiego Henry Davida Noyesa.
– podczas trwającej wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych wykorzystano zdjęcia wykonane z kosza balonu (z wysokości 350 m) do rozpoznania pozycji nieprzyjaciela.

1865 – Gorge Wharton Simpson zastosował papier pozytywowy z warstwą kolodionową. – Hugo Adolph Steinheil obliczył pierwszy obiektyw aplanat o otworze względnym 1:7 i kącie obrazu 60°. Na przeciąg około 30 lat stał się on najpopularniejszym obiektywem. Jego produkcję podjęły w rok później zakłady Dallmayera.
– pierwsze zdjęcia podwodne wykonał Wilhelm Bauer; fotografował on ze specjalnie zbudowanej przez siebie łodzi podwodnej.

1866 – Martinez-Sanchez i J. Leurent zastosowali barytowanie papieru przeznaczonego na podłoża warstwy światłoczułej.

1868 – Ducos de Hauron opatentował proces otrzymywania barwnych fotografii na zasadzie metody subtraktywnej, rastrowej.

1870 – wykorzystanie zdjęć fotograficznych do opracowania planów wzmocnienia Strassburga.

1871 – Richard Leach Maddox wprowadził oblew płyt emulsją bromożelatynową; dało to początek suchym materiałom światłoczułym.

1873 – Hermann Wilhelm Vogel odkrył zjawisko sensybilizacji optycznej światłoczułej warstwy kolodionowej; przez dodanie do warstwy żółtego barwnika uczulił ją na światło zielone.

1876 – Przemysłową produkcję suchych płyt bromożelatynowych podejmuje Liverpool Dry Plate Company.

1877 – Eadweard Muybridge fotografuje fazy biegu konia za pomocą zbudowanego przez siebie systemu 12 i 24 kamer.

1878 – Joseph Wilson Swam, Charles Bennett i Désiré van Monckhoven odkryli, niezależnie od siebie, współoddziaływanie żelatyny i halogenków srebra w emulsji światłoczułej.

1880 – William Abney odkrył wywołujące działanie hydrochinonu.
– Joseph Maria Eder odkrył wywołujące działanie pirokatechiny.

1882 – Pierre Alphonse Attout rozpoczął w firmie Attout and Clayton produkcję ortochromatycznych płyt bromosrebrowożelatynowych.
– pierwsze migawki szczelinowe konstruują: O. Aunschütz, W. England, B. J. Edvards, E. H. Framer i Polak Stanisław Jurkowski.

1883 – Ernst Howard Farmer podał recepturę kąpieli osłabiającej, nazywanej odtąd jego nazwiskiem.

1884 – J. M. Eder odkrył działanie erytrozyny jako ortochromatycznego sensybilizatora.
– Ernst Mach wykonuje pierwsze zdjęcia ultraszybkie, są to wizerunki pocisków w locie uzyskane przy oświetleniu iskrą elektryczną.

1886 -Friedrich Otto Schott zakłada w Jenie szlifiernię szkieł optycznych, która dała początek rozwojowi przemysłu optycznego w Niemczech.

1887 – Hanibal Goodwin odkrył przydatność taśmy celuloidowej jako podłoża dla warstw światłoczułych, co dało początek produkcji błon fotograficznych.
– firma Bausch and Lomb w Rochester (Stany Zjednoczone) rozpoczyna produkcję migawek centralnych sektorowych.

1888 – zakłady George Eastmana w Rochester rozpoczęły produkować pierwszy na świecie aparat fotograficzny na błonę zwojową nazwany Kodak.
– Momme Andersen odkrył wywołujące działanie parafenylenodwuaminy.
– Ottomar Anschütz uzyskuje patent na swoją migawkę szczelinową.

1889 – Alexander Lainer zastosował zakwaszanie utrwalacza (tiosiarczanu) siarczynem sodowym.
– Paul Rudoplh obliczył pierwszy obiektyw anastygmatyczny symetryczny Protar.

1890 – zakłady Zeissa rozpoczynają produkcję obiektywów Protar.

1891 – M. Andersen odkrył wywołujące działanie para-aminofenolu i orto-fenylenodwuaminy. – Julius Hauf opatentował nowe wywoływacze o nazwach: metol, amidol i glicyna; stały się one najważniejszymi wywołaczami w historii fotografii.
– Thomas Alva Edison opracował perforowaną błonę zwojową o szerokości 35 mm stosując ją jako błonę filmową do kinetoskopu. – obliczono pierwsze teleobiektywy.
– powstają zdjęcia trójbarwne dokonane jednym aparatem wykorzystującym metodę G. Lippmanna.

1892 – Otto Magerstaedt zaproponował zastosowanie w materiałach światłoczułych warstwy izolacyjnej zmniejszające powstające w nim odblaski świetlne.

1893 – ukazują się anastygmatyczne obiektywy angielskie firmy Cooke tzw. “Cooke Lens” – obliczone przez Harolda Dennisa Taylora.

1894 – zostaje opublikowany system sensytometryczny (pomiaru światłoczułości) opracowany przez Juliusa Scheinera.

1895 – Wilhelm Conrad Roentgen odkrył promieniowanie nazwane od jego nazwiska, dając podstawy fotografii rentgenowskiej (rentgenografii).

1898 – ukazuje się pierwszy składany aparat mieszkowy na błonę zwojową Vest Pocket Kodak Eastmana.

1900 – Hans Harting obliczył anastygmatyczny tryplet Heliar, produkowany od 1902 roku przez zakłady Voigtländera.

1902 – Paul Rudolph obliczył produkowany przez zakłady Zeissa obiektyw Tessar – anastygmat asymetryczny oparty na zasadzie trypletów H. D. Taylora.
– Friedrich Deckel skonstruował migawkę centralną sektorową Compound, z której wykształciła się inna migawka – Compur.

1904 – Ernst König odkrywa orto- i pansensybilizatory używane przy produkcji materiałów negatywowych.

1906 – zakłady Wratten and Wainwright Ltd. rozpoczęły produkcję płyt panchromatycznych.

1907 – firma Lumiére wprowadza na rynek barwne materiału rastrowe, tzw. płyty Autochrom.
– E. J. Wall i Welborne Piper wprowadzają technikę bromolejową.

1909 – pierwsze zdjęcia fotograficzne wykonał z samolotu M. Meurisse; przedstawia ono lotnisko z samolotami Antoinette’a widziane z wysokości 70 metrów.

1910-1914 – Rudolf Fischer opracował prawidła barwotwórczego wywołania oraz pracował nad metodą barwną opartą na wielowarstwowych światłoczułych materiałach do fotografii barwnej.

1914 – Oskar Barnack buduje prototyp małoobrazkowego aparatu fotograficznego na filmową błonę perforowaną 35 mm. – firma Kodak wprowadza pierwotny proces Kodachrome.

1916 – firma Agfa wprowadza na rynek barwne materiały rastrowe.

1920 – Henricus Lüppo-Cramer odkrywa zasady desensibilizacji (odczulania).

1925 – firma Leitz przystępuje do przemysłowej produkcji pierwszego aparatu małoobrazkowego (24 x 36 mm) na filmową błonę perforowaną, opartego o udoskonalony prototyp O Barnacka z 1914 roku; aparat został nazwany Leica.

1926 – firma Franke and Heidecke wyprodukowała pierwszy aparat fotograficzny do zdjęć stereoskopowych na błonie zwojowej Rolleidoscop.

1928 – firma Franke and Heidecke wyprodukowała pierwszą lustrzankę dwuobiektywową Roleiflex (6 x 6 cm) z obiektywem Tessar 1:4,5. W rok później aparat ten można było kupić już wielu krajach.

1932 – Witold Romer publikuje opracowaną przez siebie nową tonorozdzielczą technikę pozytywową – izohelię.

1933 – firma Ihagee wyprodukowała jednoobiektywową lustrzankę Standard Exakta o formacie klatki 4,5 x 6 cm.
– firma Zeiss-Ikon rozpoczęła produkcję aparatu Contax – drugiego po Leice aparatu małoobrazkowego na perforowaną błonę filmową.

1935 – firma Kodak wprowadza na rynek odwracalny materiał barwny oparty na metodzie subtraktywnej opracowanej przez Leopolda Godowskiego i Leopolda Manesa.

1936 – Robert Koslovski odkrył możliwość podniesienia światłoczułości materiałów fotograficznych przez dodanie minimalnej ilości związków złota.
– firma Ihagee wyprodukowała lustrzankę jednoobiektywową na perforowaną błonę filmową (klarka 24 x 36 mm) – Kine-Exakta.

1937 – firma Agfa wprowadziła na rynek odwracalny materiał barwny, Agfacolor, oparty na zasadzie subtraktywnej.
– firma Franke und Heidecke wprowadza na rynek udoskonalony typ lustrzanki dwuobiektywowej Rolleiflex-Automat.

1939 – laboratorium Agfy opracowało negatywowo-pozytywowy proces fotografii barwnej.

1940 – na rynku pojawia się pierwsza elektronowa lampa wyładowcza Edgertona.

1942 – pojawiają się pierwsze obiektywy z powłokami przeciwodblaskowymi.
– firma Kodak wprowadza na rynek barwny materiał fotograficzny Kodakcolor dla procesu negatywowo-pozytywowego.
– J. D. Kendall uzyskuje patent na nową substancję wywołującą – Fenidon, odkrytą dwa lata wcześniej.

1945 – firma Kodak wprowadziła na rynek odwracalne materiały barwne Ektachrome.

1947 – Edwin Herbert Land wprowadza na rynek pierwsze specjalne aparaty oraz oparte na dyfuzyjnej metodzie materiały fotograficzne do fotografii natychmiastowej – czarno-białej – Polaroid.

1948 – pierwsze aparaty małoobrazkowe z pryzmatem pentagonalnym w układzie celowniczym: Conatx i Rectaflex.

1955 – pierwsze obiektywy z półautomatyczną przysłoną.

1959 – półautomatyczne i automatyczne aparaty małoobrazkowe z przysłoną lub migawką sprzężoną ze światłomierzem (fotooporem z siarczku kadmu).
– firma Voigtländer rozpoczyna produkcję obiektywów o zmiennej ogniskowej (Zoomar 1:2,8; f=36-82 mm) do aparatów małoobrakowych.
– pierwsze zdjęcia odwrotnej strony Księżyca wykonane przez statek kosmiczny Łunnik III, wysłany z Ziemi 14 października.
– firma Pentacon wyprodukowała lustrzankę jednoobiektywową 6 x 6 cm Praktisix.

1961 – Herman Titow wykonuje pierwsze zdjęcia w kosmosie z pokładu Wostoka 2, posługuje się aparatem fotograficznym Smiena 5 i Smiena 6.

1963 – firma Kodak wprowadza na rynek nowy typ aparatu fotograficznego na błonę małoobrazkową typ 126, jednostronnie perforowaną (klatka 28 x 28 mm) Kodak-Instamatic; aparaty o systemie szybkiego załadunku.
– Warszawskie Zakłady Fotooptyczne wyprodukowały obiektyw do powiększeń barwnych Janpol-color, z wbudowanymi filtrami do korekcji barw. Był to pierwszy tego typu obiektyw na świecie.

1966 – firma Rollei Werke (dawna Franke und Heidecke) wprowadza na rynek jednoobiektywową lustrzankę 6 x 6 cm Rolleiflex SL66.

1969 – pierwsze zdjęcia fotograficzne wykonane na powierzchni Księżyca przez astronautów Aldrina i Armstronga, posługiwali się oni specjalną kosmiczną wersją szwedzkiej lustrzanki jednoobiektywowej – Hasselblad.

1972 – firma Polaroid E. H. Landa wprowadza na rynek całkowicie zautomatyzowany aparat do fotografii natychmiastowej SX-70, wymagający od użytkownika jedynie załadowania, wycelowania i naciskania spustu migawki.

1975 – na rynku pojawiają się wyładowcze lampy błyskowe z komputerem, regulującym czas trwania błysku do wielkości niezbędnej przy danych parametrach, co daje znaczne oszczędności energii czerpanej ze źródła prądu elektrycznego i szybkość wykonywania kolejnych ujęć.
– następowało coraz szersze rozpowszechnienie głowic korekcyjnych (filtracyjnych) do powiększalników oraz maskownic z automatyzacją ekspozycji.

1978 – pierwsza miniaturowa lustrzanka jednoobiektywowa Minolta 110 Zoom SLR, aparat z obiektywem zmiennoogniskowym f = 25 – 50 mm, na błonę zwojową jednostronnie perforowaną o szerokości 16 mm, tzw. format 110 pocket.

1981 – japońska firma Sony skonstruowała pierwszy wideorecorder do rejestracji statycznej obrazów w kolorach, nazwany Mavica; ma postać małoobrazkowej lustrzanki jednoobiektywowej; zawiera 50 płytek magnetycznych, których odtwarzanie odbywa się przy pomocy aparatu elektroniczno-wizyjnej. Mavica może być uważana za pierwszy tego typu aparat fotograficzny oparty na wykorzystaniu bezsrebrowych materiałów fotograficznych – początek ery aparatów cyfrowych.

Reklama